جفا

یک‌بار نیفتاد به رویش نظر ما

کز خون دل آغشته نشد چشم تر ما

نگذاشت که بر روی تو افتد نظر من

دیدی که چها کرد به ما چشم تر ما

احوال دل سوخته دلسوخته داند

از شمع بپرسید ز سوز جگر ما

شادم که ز بامش نتوانیم پریدن

بشکست گر از سنگ جفا بال و پر ما

زین بانگ جرس راه به جایی نتوان برد 

کو خضر رهی تا که شود راهبر ما

مجمر زواره‌ای